Dlaczego po zakażeniu lub zaszczepieniu jesteśmy odporni na większość chorób?

Po zakażeniu chorobą lub zaszczepieniu rozwija się odporność na tę konkretną chorobę. Odporność ta wynika z odpowiedzi immunologicznej organizmu, która wytwarza przeciwciała rozpoznające i atakujące konkretny patogen. Przeciwciała te pozostają w organizmie i zapewniają ochronę przed przyszłymi infekcjami tym samym patogenem. Zjawisko to nazywa się pamięcią immunologiczną.

Naturalna odporność:

Gdy dana osoba wyzdrowieje z choroby zakaźnej, jej układ odpornościowy zatrzymuje komórki pamięci, które specyficznie atakują patogen odpowiedzialny za infekcję. Te komórki pamięci to rodzaj białych krwinek zwanych komórkami B i komórkami T. Jeśli ponownie napotka się ten sam patogen, komórki pamięci szybko go rozpoznają i uruchamiają odpowiedź immunologiczną, eliminując patogen, zanim wywoła on objawy lub wywoła infekcję. Dlatego większość ludzi doświadcza pewnych chorób tylko raz w życiu.

Szczepienia:

Szczepionki działają poprzez stymulację układu odpornościowego do wytwarzania przeciwciał przeciwko określonym patogenom, nie powodując przy tym rzeczywistej choroby. Po zaszczepieniu organizm rozpoznaje osłabioną lub inaktywowaną postać patogenu zawartego w szczepionce i wywołuje odpowiedź immunologiczną, w wyniku czego powstają komórki pamięci. Jeśli w przyszłości zaszczepiona osoba zetknie się z prawdziwym patogenem, jej układ odpornościowy może szybko zareagować i zapobiec lub złagodzić ciężkość choroby.

Sukces programów szczepień odegrał kluczową rolę w kontrolowaniu i eliminowaniu wielu chorób zakaźnych, w tym ospy, polio i odry. Utrzymanie wysokiego wskaźnika szczepień jest niezwykle istotne w celu osiągnięcia odporności zbiorowiskowej, ochrony bezbronnych populacji i zapobiegania epidemiom.