Jak można zachorować na dystrofię mięśni?
1. Dziedziczne dystrofie mięśniowe:
- Autosomalny dominujący: Tego typu choroby MD są spowodowane mutacją w pojedynczej kopii określonego genu. W takim przypadku u chorego z tylko jedną zmutowaną kopią genu nadal może rozwinąć się choroba, a także przekazać ją potomstwu. Przykłady obejmują dystrofię twarzowo-łopatkowo-ramienną (FSHD) i dystrofię miotoniczną (typ 1).
- Autosomalny recesywny: Tego typu choroby MD występują, gdy mutacje wpływają na obie kopie określonego genu. Oboje rodzice mogą być nosicielami wadliwego genu, ale sami mogą nie wykazywać objawów. Jednak u ich dzieci istnieje większe ryzyko odziedziczenia zarówno zmutowanych kopii, jak i rozwoju choroby. Przykłady obejmują dystrofię mięśniową Duchenne’a (DMD), dystrofię mięśni Beckera i dystrofię mięśni obręczy kończynowo-kończynowej (LGMD).
- Połączone z X: MD sprzężone z chromosomem X są spowodowane mutacjami na chromosomie X, który występuje głównie u mężczyzn. Jeśli matka będąca nosicielką zmutowanego chromosomu X przekaże go potomstwu płci męskiej, istnieje duże prawdopodobieństwo, że rozwinie się u niego choroba. Przykładami są dystrofia mięśniowa Duchenne’a (DMD) i dystrofia mięśniowa Emery’ego-Dreifussa (EDMD).
2. Spontaniczne mutacje:
W rzadkich przypadkach MD może wystąpić w wyniku spontanicznych mutacji genetycznych, które zachodzą podczas tworzenia się komórek rozrodczych (plemników lub komórek jajowych) lub wkrótce po zapłodnieniu. Mutacje te nie są dziedziczone od rodziców i występują rzadziej niż dziedziczne formy MD.
3. Wrodzone dystrofie mięśniowe:
Niektóre typy MD są wrodzone, co oznacza, że występują od urodzenia. Mogą być one spowodowane mutacjami genetycznymi, które zakłócają prawidłowy rozwój mięśni podczas rozwoju płodu.