Testy biochemiczne pozwalające odróżnić gruźlicę typową od atypowej?
- Test akumulacji niacyny:Test ten służy do odróżnienia Mycobacterium tuberculosis (typowego) od innych atypowych prątków. M. tuberculosis jest niacynododatnia, co oznacza, że może wytwarzać kwas nikotynowy (niacynę) z nukleotydów pirydynowych. Atypowe prątki są zwykle ujemne pod względem niacyny lub wytwarzają jedynie śladowe ilości niacyny.
- Test redukcji azotanów:Test ten określa zdolność prątków do redukcji azotanów do azotynów. M. tuberculosis i większość innych typowych prątków jest dodatnia pod względem reduktazy azotanowej, co oznacza, że mogą przekształcać azotany w azotyny. Jednakże niektóre atypowe prątki, takie jak kompleks Mycobacterium avium (MAC), nie wykazują reduktazy azotanowej.
- Test wrażliwości na pirazynamid:Pirazynamid jest ważnym lekiem przeciwgruźliczym. M. tuberculosis jest zwykle wrażliwa na pirazynamid, podczas gdy niektóre atypowe prątki, takie jak MAC, są naturalnie oporne na ten lek. Wykonanie testu wrażliwości na pirazynamid może pomóc w rozróżnieniu tych organizmów.
- Test ureazowy:Test ureazowy określa zdolność prątków do wytwarzania enzymu ureazy, który hydrolizuje mocznik do amoniaku i dwutlenku węgla. Większość atypowych prątków, w tym MAC, jest ureazododatnia, podczas gdy M. tuberculosis jest zwykle ureazoujemna.
- Szybkość wzrostu i morfologia kolonii:Prątki atypowe często rosną wolniej niż M. tuberculosis i mogą wykazywać odrębną charakterystykę kolonii na podłożu stałym.
Należy zauważyć, że chociaż te badania biochemiczne mogą dostarczyć cennych informacji pozwalających na odróżnienie gruźlicy typowej od atypowej, należy je interpretować w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi, takimi jak mikroskopia, hodowla i techniki molekularne, aby zapewnić dokładną identyfikację i odpowiednie leczenie gruźlicy. infekcja.
