Norweski, co warto wiedzieć

Norweski to język północnogermański używany głównie w Norwegii, gdzie jest językiem urzędowym. Mówią nim także mniejszości w Szwecji, Danii i Finlandii, a także w społecznościach norweskich emigrantów i ich potomków w innych krajach. Norweski jest blisko spokrewniony ze szwedzkim i duńskim, a użytkownicy tych języków zazwyczaj rozumieją się nawzajem.

Rodzina języków: Języki północnogermańskie

Język urzędowy: Norwegia

Liczba mówców: 4,8 mln (2022)

Dialekty: Istnieją dwa główne dialekty języka norweskiego, bokmål i nynorsk. Najczęściej używany jest bokmål, który opiera się na oryginalnym języku norweskim pisanym z XIX wieku, na który duży wpływ miał język duński. Nynorsk opiera się na dialektach norweskich używanych w zachodniej i środkowej części kraju i bardziej różni się od duńskiego.

System pisma: Alfabet łaciński

Gramatyka: Norweski ma stosunkowo złożoną gramatykę, obejmującą cztery rodzaje (męski, żeński, nijaki i pospolity) i trzy liczby gramatyczne (liczba pojedyncza, mnoga i liczba podwójna). Liczby podwójnej używa się tylko w przypadku niektórych zaimków i rzeczowników odnoszących się do par rzeczy.

Słownictwo: Norweski ma bogate słownictwo, w którym wiele słów pochodzi ze staronordyckiego, języka Wikingów. Jednakże zawiera również wiele zapożyczeń z innych języków, zwłaszcza szwedzkiego, duńskiego i niemieckiego.

Wymowa: Norweska wymowa może być trudna dla obcokrajowców, ponieważ istnieje wiele różnych dźwięków samogłosek i spółgłosek. Akcent kładzie się zwykle na pierwszą sylabę słowa.

Ciekawy fakt: Norweski jest językiem urzędowym na antarktycznej wyspie Bouvetøya, która jest najbardziej odległą wyspą na Ziemi.