Kiedy należy skierować żołnierza do pilnej opieki psychiatrycznej?
1. Myśli samobójcze lub zabójcze:Żołnierz wyraża myśli lub zamiary wyrządzenia krzywdy sobie lub innym.
2. Psychoza lub urojenia:Żołnierz wykazuje wyraźne zmiany w zachowaniu lub wzorcach myślenia, takie jak halucynacje, paranoja lub urojenia.
3. Dekompensacja lub skrajny stres emocjonalny:Żołnierz doświadcza przytłaczającego stresu emocjonalnego, takiego jak ataki paniki lub silny niepokój, który znacząco upośledza jego zdolność do funkcjonowania i regulowania emocji.
4. Zachowanie agresywne lub gwałtowne:Żołnierz zachowuje się agresywnie lub brutalnie, nie pasuje do jego charakteru lub stwarza ryzyko dla niego samego lub innych.
5. Nadużywanie substancji lub zatrucie skutkujące niebezpiecznym zachowaniem:Nadużywanie substancji lub zatrucie żołnierza prowadzi do ryzykownych zachowań lub stwarza zagrożenie dla jego dobrego samopoczucia lub bezpieczeństwa.
6. Ostra reakcja traumatyczna:Żołnierz doświadcza ekstremalnej reakcji na traumatyczne wydarzenie lub sytuację, która wymaga natychmiastowej interwencji, aby zapobiec dalszemu cierpieniu lub upośledzeniu.
7. Samookaleczenie lub próby samobójcze:Istnieją dowody samookaleczenia lub próby samobójczej albo żołnierz ujawnia ciągłe zachowania samookaleczające.
8. Odmowa jedzenia i picia:Jeśli żołnierz uporczywie odmawia jedzenia i picia i staje się niedożywiony.
9. Pogorszenie funkcjonowania:Gwałtowny spadek zdolności żołnierza do wykonywania codziennych czynności lub obowiązków.
10. Poważna i trwała dezorientacja:Żołnierz wykazuje dezorientację lub dezorientację, która utrzymuje się przez dłuższy czas i znacząco utrudnia jego ocenę sytuacji i podejmowanie decyzji.