Dlaczego Dorothea Orem rozwija swoją teorię?
W czasie, gdy Dorothea Orem rozwijała swoją teorię, dziedzina pielęgniarstwa była jeszcze stosunkowo młoda i w dużej mierze opierała się na modelu medycznym. Model ten skupiał się na diagnozowaniu i leczeniu chorób, a pielęgniarki pełniły rolę wspierającą lekarzy. Orem uważał, że pielęgniarstwo potrzebuje własnego zasobu wiedzy i ram, aby zrozumieć wyjątkowy wkład pielęgniarek w opiekę nad pacjentem.
Wpływ jej doświadczenia pielęgniarskiego
Doświadczenie pielęgniarskie Orem, które obejmowało pracę zarówno w szpitalu, jak i w środowisku lokalnym, nauczyło ją, jak ważna jest holistyczna opieka nad pacjentami i zrozumienie ich indywidualnych potrzeb. Dostrzegła potrzebę opracowania teorii uwzględniającej perspektywę pacjenta i podkreślającej rolę pielęgniarki w promowaniu samoopieki i niezależności.
Jej wykształcenie
Wykształcenie Orem w zakresie pielęgniarstwa oraz studia z zakresu psychologii i socjologii zapewniły jej teoretyczne podstawy do rozwinięcia swojej teorii. Czerpała z prac teoretyków, takich jak Florence Nightingale i Hildegard Peplau, a do swojego modelu pielęgniarstwa włączała koncepcje z psychologii i socjologii.
Chęć poprawy wyników leczenia pacjentów
Ostatecznie teorią Orem kierowała chęć poprawy wyników leczenia pacjentów i poprawy jakości opieki pielęgniarskiej. Wierzyła, że ramy pielęgniarskie skupiające się na samoopiece i niezależności mogą pomóc pacjentom w osiągnięciu lepszego zdrowia i dobrego samopoczucia.
