Jak podaje się sztuczne oddychanie?
1. Sprawdź reakcję danej osoby: Stuknij osobę w ramię i zawołaj jej imię:„Wszystko w porządku?”
2. Pozycjonowanie: Połóż osobę na plecach; upewnij się, że drogi oddechowe są drożne.
3. Pochylenie głowy i uniesienie podbródka: Lekko odchyl głowę poszkodowanego do tyłu i unieś podbródek, aby udrożnić drogi oddechowe.
4. Zamknij nos i usta: Zaciśnij palcami nos danej osoby. Zakryj całkowicie usta ustami.
5. Daj oddechy ratunkowe: Wykonaj dwa powolne oddechy, każdy trwający około jednej sekundy, pozwalając, aby klatka piersiowa uniosła się i całkowicie opadła pomiędzy oddechami. Obserwuj, jak klatka piersiowa się unosi. Zapewnij szczelne zamknięcie, aby zapobiec ulatnianiu się powietrza.
6. Sprawdź puls i oddech: Sprawdź tętno i oddech pacjenta po każdych 30 uciśnięciach. Jeśli nie powróci tętno ani oddech, kontynuuj uciskanie i oddychanie.
Uciskanie klatki piersiowej:
1. Ułożenie rąk: Połóż nadgarstek jednej ręki na mostku pacjenta, pomiędzy sutkami. Połóż drugą rękę na pierwszej dłoni, splatając palce.
2. Kompresja push: Używając prostych ramion i zablokowanych łokci, uciśnij mostek pacjenta na głębokość 3,8–5 cm (około 1,5–2 cali) z częstotliwością 100–120 uciśnięć na minutę.
3. Głębokość i prędkość: Trzymaj łokcie zablokowane i wywieraj stały nacisk na uciski. Pozwól klatce piersiowej całkowicie się rozluźnić pomiędzy uciśnięciami.
Połączona RKO (usta-usta z uciskaniem klatki piersiowej):
1. Stosunek uciśnięć do wdechu: Na każde 30 uciśnięć wykonaj 2 oddechy ratownicze.
2. Cykl ciągły: Kontynuuj naprzemiennie 30 uciśnięć i 2 oddechy ratownicze, aż do przybycia profesjonalnej pomocy, użycia automatycznego defibrylatora zewnętrznego (AED) lub do momentu, gdy osoba zacznie wykazywać oznaki życia (oddychanie, kaszel).
