Czy lekarze renesansu dokonywali sekcji ludzkiego ciała?
Sekcja nie była nową praktyką w okresie renesansu. Praktykowali ją starożytni lekarze greccy i rzymscy, a także uczeni arabscy w średniowieczu. Jednak dopiero w okresie renesansu rozbiórka stała się bardziej powszechna i systematyczna. Było to częściowo spowodowane powstaniem humanizmu, który podkreślał znaczenie ludzkiej wiedzy i doświadczenia. Humaniści wierzyli, że najlepszym sposobem poznania ludzkiego ciała jest bezpośrednie badanie go poprzez sekcję.
Kolejnym czynnikiem, który przyczynił się do wzrostu rozbioru w okresie renesansu, był rozwój nowych technik drukarskich. Umożliwiło to publikację rysunków anatomicznych i traktatów, co przyczyniło się do szerzenia wiedzy o anatomii człowieka.
Najsłynniejszym anatomem renesansu był Andreas Vesalius. Vesalius opublikował swoje przełomowe dzieło De humani corporis Fabrica w 1543 roku. Książka ta zawierała szczegółowe ilustracje ludzkiego ciała oparte na sekcjach własnych Vesaliusa. De humani corporis Fabrica zrewolucjonizowała naukę anatomii i pomogła w uznaniu sekcji sekcyjnej za istotną część edukacji medycznej.
Sekcja pozostawała ważnym narzędziem edukacji medycznej przez cały okres renesansu i później. Jest ona praktykowana do dziś i nadal odgrywa istotną rolę w rozwoju wiedzy medycznej.