Kto jako pierwszy zajmował się układem krążenia u człowieka?
Teorie i obserwacje Galena miały wpływ na medycynę przez ponad 1500 lat. Przeprowadził liczne eksperymenty, takie jak sekcje zwierząt i wykazał, że krew przepływa przez naczynia w organizmie. Wierzył również, że krew odpływa i odpływa niczym przypływ, jest stale zużywana i zastępowana. Chociaż później okazało się, że niektóre aspekty jego zrozumienia były błędne, jego wkład w dziedzinę anatomii i fizjologii był znaczący i położył podwaliny pod przyszłe postępy.
W XVI wieku flamandzki anatom Andreas Vesalius (1514-1564) dokonał ważnych poprawek i uzupełnień do prac Galena na temat układu krążenia. Dzięki uważnej obserwacji i sekcji zwłok ludzkich Vesalius przedstawił dokładniejsze opisy budowy serca, naczyń krwionośnych i zastawek.
Przełomowe zrozumienie układu krążenia, jakie znamy dzisiaj, nastąpiło w XVII wieku wraz z pracą Williama Harveya (1578-1657). Systematyczne eksperymenty i obserwacje Harveya podważyły teorie Galena i ustaliły koncepcję krążenia krwi. Jego najbardziej znaczącym wkładem było wykazanie, że krew krąży w ciągłym obiegu, jest pompowana przez serce tętnicami i powracana żyłami. Obszerna książka Harveya „De Motu Cordis” (O ruchu serca i krwi) opublikowana w 1628 roku przedstawiła jego ustalenia i zrewolucjonizowała zrozumienie układu krążenia.
Dlatego też, chociaż w badaniach układu krążenia uczestniczyło wielu autorów, Galena z Pergamonu uważa się za pierwszą osobę, która szczególnie skupiła się na układzie krążenia u ludzi i poczyniła na jego temat istotne obserwacje. Jego wkład, wraz z wkładem Vesaliusa i Harveya, odegrał kluczową rolę w kształtowaniu naszej obecnej wiedzy i zrozumienia tego niezbędnego układu fizjologicznego.
