Czym jest autyzm niskofunkcjonujący?
Nisko funkcjonujące zaburzenie ze spektrum autyzmu (LFA) to termin używany do opisania osób z autyzmem, które mają znaczne trudności w interakcjach społecznych, komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz w zachowaniach powtarzalnych lub stereotypowych.
Interakcja społeczna: Osoby z ONW mogą mieć trudności ze zrozumieniem zasad i norm społecznych obowiązujących w ich otoczeniu. Mogą nie być w stanie rozpoznać sygnałów społecznych, takich jak wyraz twarzy lub mowa ciała, i mogą mieć trudności ze zrozumieniem punktu widzenia innych. Może to utrudniać im nawiązywanie i utrzymywanie relacji z rówieśnikami.
Komunikacja werbalna i niewerbalna: Osoby z LFA mogą mieć trudności ze zrozumieniem i tworzeniem języka mówionego. Mogą mieć ograniczone słownictwo i mogą mieć trudności z gramatyką i składnią. Mogą również mieć trudności z komunikacją niewerbalną, taką jak gesty, mimika i mowa ciała.
Zachowania powtarzające się lub stereotypowe: Osoby z LFA mogą angażować się w powtarzalne lub stereotypowe zachowania, takie jak kołysanie się w przód i w tył, machanie rękami lub powtarzanie słów lub fraz. Te zachowania mogą być dla nich sposobem na radzenie sobie ze stresem lub lękiem lub mogą być dla nich sposobem na wyrażenie siebie.
LFA to złożone zaburzenie, a objawy mogą się znacznie różnić w zależności od osoby. Niektóre osoby z ONW mogą być w stanie samodzielnie żyć i pracować w ramach zatrudnienia wspomaganego, podczas gdy inne mogą wymagać znacznego wsparcia we wszystkich aspektach życia.
Leczenie autyzmu niskofunkcjonującego
Leczenie nisko funkcjonujących zaburzeń ze spektrum autyzmu (LFA) różni się w zależności od konkretnych potrzeb danej osoby. Niektóre typowe zabiegi obejmują:
Terapia logopedyczna: Terapia logopedyczna może pomóc osobom z LFA w rozwijaniu umiejętności językowych. Może to obejmować naukę rozumienia i tworzenia języka mówionego, a także naukę korzystania z komunikacji niewerbalnej.
Terapia zajęciowa: Terapia zajęciowa może pomóc osobom z LFA rozwinąć umiejętności potrzebne do wykonywania codziennych zadań, takich jak samoopieka, ubieranie się i jedzenie. Terapeuci zajęciowi mogą również pomóc osobom z LFA w dostosowaniu środowiska, aby ułatwić im funkcjonowanie.
Fizykoterapia: Fizjoterapia może pomóc osobom z LFA poprawić ich zdolności motoryczne. Może to obejmować ćwiczenia wzmacniające mięśnie, poprawiające koordynację i ułatwiające chodzenie lub poruszanie się.
Terapia behawioralna: Terapia behawioralna może pomóc osobom z LFA w uczeniu się nowych zachowań i ograniczaniu zachowań problematycznych. Może to obejmować wzmocnienie pozytywne, takie jak pochwały lub nagrody, oraz wzmocnienie negatywne, takie jak przerwa.
Leki: Można przepisać leki, aby pomóc osobom z LFA opanować objawy. Może to obejmować leki stosowane w leczeniu lęku lub depresji, leki poprawiające uwagę i koncentrację lub leki zmniejszające nadpobudliwość.
