Jaka jest patofizjologia cukrzycy typu 2?
Insulinooporność: Insulina to hormon wytwarzany przez trzustkę, który pomaga komórkom wchłaniać glukozę z krwiobiegu. W cukrzycy typu 2 komórki mięśni, wątroby i tkanki tłuszczowej stają się oporne na działanie insuliny. Oznacza to, że glukoza gromadzi się w krwiobiegu, zamiast być wykorzystywana jako energia.
Upośledzone wydzielanie insuliny: Oprócz insulinooporności u osób chorych na cukrzycę typu 2 często występuje upośledzone wydzielanie insuliny. Oznacza to, że trzustka nie jest w stanie wytworzyć wystarczającej ilości insuliny, aby pokonać oporność organizmu na insulinę.
Zwiększona produkcja glukozy: Wątroba produkuje glukozę jako źródło energii dla organizmu. U osób chorych na cukrzycę typu 2 wątroba wytwarza zbyt dużo glukozy, co przyczynia się do wysokiego poziomu cukru we krwi.
Inne czynniki: Inne czynniki mające wpływ na patofizjologię cukrzycy typu 2 obejmują genetykę, otyłość, brak aktywności fizycznej i niektóre leki.
Czynniki genetyczne: Cukrzyca typu 2 ma silne podłoże genetyczne, a ryzyko rozwoju tej choroby u osób, u których w rodzinie występowała ta choroba, jest zwiększone.
Otyłość: Otyłość jest istotnym czynnikiem ryzyka cukrzycy typu 2, a nadmiar tkanki tłuszczowej, szczególnie w okolicy talii, może przyczyniać się do insulinooporności.
Brak aktywności fizycznej: Siedzący tryb życia może zwiększać ryzyko cukrzycy typu 2, ponieważ aktywność fizyczna pomaga poprawić wrażliwość na insulinę.
Niektóre leki: Niektóre leki, takie jak sterydy i beta-blokery, mogą powodować insulinooporność i zwiększać ryzyko cukrzycy typu 2.
Patofizjologia cukrzycy typu 2 jest złożona i obejmuje wiele czynników. Zrozumienie tych czynników ma kluczowe znaczenie dla opracowania skutecznych strategii zapobiegania chorobie i radzenia sobie z nią.
