Na co wpływa brak insuliny?

Insulina to hormon wytwarzany przez trzustkę, który reguluje poziom cukru we krwi. Jego podstawową rolą jest umożliwienie glukozie przedostania się do komórek i wykorzystania jej jako energii. Bez wystarczającej ilości insuliny wpływa to na kilka krytycznych funkcji organizmu:

1. Wychwyt glukozy: Insulina umożliwia komórkom mięśni, tkanki tłuszczowej i innych narządów pobieranie glukozy z krwiobiegu. W przypadku braku insuliny komórki te nie mogą skutecznie wchłaniać glukozy, co prowadzi do wysokiego poziomu cukru we krwi (hiperglikemii).

2. Synteza glikogenu: Insulina sprzyja magazynowaniu nadmiaru glukozy w postaci glikogenu w wątrobie i mięśniach. W przypadku niedoboru insuliny synteza glikogenu jest upośledzona, co powoduje niemożność prawidłowego magazynowania glukozy.

3. Zahamowanie glukoneogenezy i glikogenolizy: Insulina hamuje wytwarzanie glukozy w wątrobie (glukoneogenezę) i rozkład glikogenu (glikogenolizę). Bez insuliny procesy te będą kontynuowane w sposób niekontrolowany, co jeszcze bardziej podniesie poziom cukru we krwi.

4. Zwiększona lipoliza i ketogeneza: Insulina hamuje uwalnianie kwasów tłuszczowych z komórek tłuszczowych (lipoliza) i hamuje wytwarzanie ciał ketonowych w wątrobie (ketogeneza). W stanie niedoboru insuliny następuje przyspieszenie lipolizy i ketogenezy, co prowadzi do zwiększenia poziomu kwasów tłuszczowych i ciał ketonowych we krwi.

5. Synteza białek: Insulina wspomaga syntezę białek i hamuje ich degradację. Bez insuliny synteza białek jest zmniejszona, a rozkład białek nasilony, co powoduje utratę masy mięśniowej i ogólny rozpad tkanki.

6. Zaburzenia elektrolitowe: Ciężki niedobór insuliny może prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej, zwłaszcza hipokaliemii (niski poziom potasu) i hiponatremii (niski poziom sodu).

7. Odwodnienie: Hiperglikemia powoduje, że nerki wydalają więcej wody, próbując rozcieńczyć wysokie stężenie glukozy. Częste oddawanie moczu i nadmierna utrata płynów mogą prowadzić do odwodnienia.

8. Kwasica ketonowa (DKA) i zespół hiperosmolarno-hiperglikemiczny (HHS): W przypadku ciężkiego niedoboru insuliny, zwłaszcza w cukrzycy typu 1, może wystąpić stan zagrażający życiu zwany cukrzycową kwasicą ketonową (DKA). DKA obejmuje wysoki poziom cukru we krwi, ketozę i odwodnienie. Natomiast hiperosmolarny zespół hiperglikemiczny (HHS) to stan charakteryzujący się wyjątkowo wysokim poziomem cukru we krwi, ale bez znaczącej ketozy. Zarówno DKA, jak i HHS wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej.