Na czym polega leczenie wodogłowia o podwyższonym i normalnym ciśnieniu?
1. Procedury przekierowania płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF). :
A. Przetaczanie komorowo-otrzewnowe (VP): Jest to najczęstsza metoda leczenia wodogłowia zarówno podwyższonego, jak i normalnego ciśnienia. Zastawka jest chirurgicznie wszczepiana w celu skierowania nadmiaru płynu mózgowo-rdzeniowego z komór mózgu do jamy otrzewnej w jamie brzusznej. Zastawka pomaga odprowadzić nadmiar płynu, zmniejszając nacisk na mózg.
B. Przetaczanie lędźwiowo-otrzewnowe (LP): W przypadkach, gdy manewrowanie VP nie jest możliwe, można zastosować bocznik LP. Zastawka LP kieruje płyn mózgowo-rdzeniowy z odcinka lędźwiowego kręgosłupa do jamy otrzewnej.
2. Endoskopowa trzecia komora stomijna (ETV) :
ETV to minimalnie inwazyjna procedura polegająca na utworzeniu małego otworu w dnie trzeciej komory mózgu. Umożliwia to swobodny przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego z komór do przestrzeni podpajęczynówkowych, zmniejszając nacisk na mózg.
3. Zarządzanie medyczne:
W niektórych przypadkach w celu złagodzenia objawów wodogłowia można zastosować leki:
A. Leki moczopędne: Leki moczopędne, takie jak acetazolamid, mogą pomóc w zmniejszeniu wytwarzania płynu mózgowo-rdzeniowego.
B. Środki osmotyczne: Środki osmotyczne, takie jak glicerol, mogą tymczasowo obniżyć ciśnienie wewnątrzczaszkowe.
C. Leki przeciwdrgawkowe: Stosowane są do kontrolowania napadów, które mogą wystąpić w wyniku zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego.
4. Dekompresja chirurgiczna:
W rzadkich przypadkach, jeśli niedrożność przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego wynika z nieprawidłowości strukturalnych, takich jak guz, można wykonać operację w celu usunięcia przeszkody i poprawy krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego.
Konkretne podejście do leczenia zależy od przyczyny i ciężkości wodogłowia, a także ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Neurochirurg dokładnie oceni stan pacjenta i zaleci najwłaściwszą opcję leczenia.
