Najczęstsze przyczyny niedokrwistości mikrocytarnej hipochromicznej?

Najczęstszymi przyczynami niedokrwistości mikrocytarnej hipochromicznej są:

Niedobór żelaza: Żelazo jest niezbędnym minerałem potrzebnym do produkcji hemoglobiny, białka przenoszącego tlen w czerwonych krwinkach. Niedobór żelaza jest najczęstszą przyczyną niedokrwistości mikrocytarnej hipochromicznej i może być spowodowany nieodpowiednim spożyciem żelaza w diecie, słabym wchłanianiem żelaza lub utratą krwi.

Przewlekłe zapalenie: Przewlekły stan zapalny może prowadzić do zmniejszonego wchłaniania i wykorzystania żelaza, co prowadzi do niedoboru żelaza i niedokrwistości mikrocytarnej hipochromicznej. Może to wystąpić w takich stanach, jak reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i rak.

Talasemia: Talasemia to grupa dziedzicznych chorób krwi charakteryzujących się zmniejszoną produkcją jednego lub większej liczby łańcuchów globiny, które są budulcem hemoglobiny, lub jej brakiem. Talasemia może powodować niedokrwistość mikrocytarną hipochromiczną.

Niedokrwistość syderoblastyczna: Niedokrwistość syderoblastyczna to grupa rzadkich schorzeń charakteryzujących się nieprawidłowym gromadzeniem żelaza w mitochondriach prekursorów czerwonych krwinek. Może to prowadzić do upośledzenia syntezy hemoglobiny i niedokrwistości mikrocytarnej hipochromicznej.

Zatrucie ołowiem: Ołów może zakłócać syntezę hemu, prowadząc do niedokrwistości mikrocytarnej hipochromicznej. Na zatrucie ołowiem szczególnie narażone są dzieci.

Przewlekła choroba nerek: Przewlekła choroba nerek może prowadzić do zmniejszonej produkcji erytropoetyny – hormonu stymulującego wytwarzanie czerwonych krwinek. Zmniejszony poziom erytropoetyny może prowadzić do niedokrwistości, która może być mikrocytarna i hipochromiczna.