Czy zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest objęte ADA?
Ustawa o osobach niepełnosprawnych (ADA) to ustawa dotycząca praw obywatelskich, która zabrania dyskryminacji osób niepełnosprawnych. Definiuje niepełnosprawność jako upośledzenie fizyczne lub psychiczne, które w znacznym stopniu ogranicza jedną lub więcej głównych czynności życiowych. ADA obejmuje szeroki zakres niepełnosprawności, w tym zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD).
OCD to choroba psychiczna charakteryzująca się nawracającymi, niechcianymi myślami (obsesjami) i powtarzającymi się zachowaniami (kompulsjami). Te obsesje i kompulsje mogą być czasochłonne i niepokojące, a także mogą zakłócać pracę, szkołę i życie społeczne.
ADA chroni osoby z OCD przed dyskryminacją w zatrudnieniu, mieszkalnictwie, obiektach użyteczności publicznej i innych obszarach życia publicznego. Pracodawcy są zobowiązani do zapewnienia pracownikom niepełnosprawnym rozsądnych udogodnień, na przykład umożliwienia im robienia przerw na wykonanie obowiązków lub zapewnienia im cichego miejsca do pracy. Właściciele mają obowiązek udostępnić swoje nieruchomości osobom niepełnosprawnym i nie mogą dyskryminować niepełnosprawnych najemców. Obiekty użyteczności publicznej, takie jak restauracje, sklepy i teatry, muszą być dostępne dla osób niepełnosprawnych i nie mogą dyskryminować osób niepełnosprawnych.
ADA jest ważnym aktem prawnym chroniącym prawa osób niepełnosprawnych. Osoby cierpiące na OCD powinny być świadome swoich praw wynikających z ADA i nie wahać się przed złożeniem skargi, jeśli doświadczą dyskryminacji.
