Czym zszyć koniec kości ścięgnistej?
Naprawa ścięgna
Naprawa ścięgna to zabieg chirurgiczny wykonywany w celu naprawy uszkodzonego lub podartego ścięgna. Ścięgna to twarde, włókniste sznury łączące mięśnie z kościami. Uszkodzenie ścięgna może powodować ból, osłabienie i trudności w poruszaniu dotkniętym stawem.
Operację naprawy ścięgna przeprowadza się zazwyczaj w warunkach ambulatoryjnych, co oznacza, że pacjent może wrócić do domu tego samego dnia. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym, dzięki czemu pacjent podczas zabiegu będzie nieprzytomny i bezbolesny.
Chirurg wykona nacięcie nad uszkodzonym ścięgnem, a następnie ostrożnie usunie uszkodzoną tkankę. Zdrowe krawędzie ścięgna są następnie zszywane mocnymi szwami. W niektórych przypadkach chirurg może również potrzebować przeszczepu ścięgna w celu wzmocnienia naprawy.
Po operacji pacjent będzie musiał nosić szynę lub gips, aby unieruchomić staw na czas gojenia ścięgna. Niezbędna będzie również fizjoterapia, aby pomóc pacjentowi odzyskać siłę i mobilność w dotkniętym stawie.
Czas rekonwalescencji po operacji naprawy ścięgna różni się w zależności od ciężkości urazu i indywidualnego tempa gojenia pacjenta. Większość pacjentów jest w stanie powrócić do normalnej aktywności w ciągu kilku miesięcy.
Szycie kości
Szycie kości to technika chirurgiczna stosowana w celu naprawy złamanych kości. Procedura polega na założeniu serii szwów, które utrzymują złamane fragmenty kości na miejscu podczas ich gojenia.
Szycie kości zwykle wykonuje się w połączeniu z innymi technikami chirurgicznymi, takimi jak otwarta redukcja i stabilizacja wewnętrzna (ORIF). ORIF to zabieg, podczas którego złamane fragmenty kości są chirurgicznie ustawiane, a następnie mocowane za pomocą śrub, płytek lub prętów.
Szycie kości może pomóc ustabilizować złamane fragmenty kości i zapobiec ich przemieszczaniu się. Może to pomóc w przyspieszeniu gojenia i zmniejszeniu ryzyka powikłań.
Czas rekonwalescencji po operacji szycia kości zależy od ciężkości złamania i indywidualnego tempa gojenia pacjenta. Większość pacjentów jest w stanie powrócić do normalnej aktywności w ciągu kilku miesięcy.
