Dlaczego wzrost jest podnoszony do kwadratu w BMI?

Wskaźnik masy ciała (BMI) to miara tkanki tłuszczowej na podstawie wzrostu i masy ciała. Oblicza się go, dzieląc wagę osoby w kilogramach przez kwadrat jej wzrostu w metrach. Powodem, dla którego wzrost jest podniesiony do kwadratu we wzorze BMI, jest to, że uwzględnia fakt, że wyżsi ludzie mają zwykle większą masę mięśniową niż osoby niższe, a mięśnie ważą więcej niż tłuszcz. Oznacza to, że wyższe osoby mogą ważyć więcej bez nadwagi i otyłości. Podnosząc wysokość do kwadratu we wzorze na BMI, w obliczeniach podaje się większą wagę do wzrostu, co pomaga zapewnić, że BMI będzie dokładniejszą miarą tkanki tłuszczowej u osób o każdym wzroście.

Na przykład osoba o wzroście 6 stóp (1,83 m) i wadze 81,6 kg ma BMI wynoszące 23,9. Uważa się, że jest to normalna waga dla tej osoby. Jeśli jednak ta osoba miałaby tylko 5 stóp wzrostu (1,52 m), jej BMI wyniosłoby 31,1, co uważa się za otyłość. Dzieje się tak dlatego, że niższa osoba ma mniejszą masę mięśniową niż osoba wyższa, więc ich waga jest raczej spowodowana tłuszczem.

Podniesienie wysokości do kwadratu we wzorze BMI pomaga również uczynić BMI bardziej spójną miarą tkanki tłuszczowej u osób o różnych kształtach ciała. Na przykład osoba bardzo muskularna może mieć wysokie BMI, nawet jeśli nie ma nadwagi ani otyłości. Dzieje się tak dlatego, że mięśnie ważą więcej niż tłuszcz. Podniesienie wzrostu do kwadratu we wzorze BMI pomaga wyrównać szanse dla osób o różnych kształtach ciała i zapewnia, że ​​BMI jest dokładniejszą miarą tkanki tłuszczowej dla każdego.