Jak badano poziom cukru we krwi przed licznikami?
Jak badano poziom cukru we krwi przed miernikami?Przed wynalezieniem glukometrów poziom cukru we krwi badano różnymi metodami, które były bardziej złożone i czasochłonne. Oto kilka historycznych metod pomiaru poziomu cukru we krwi przed wprowadzeniem mierników:
Test Benedykta:
Ten jakościowy test, opracowany w 1908 roku przez Stanleya Rossa Benedicta, służył do wykrywania obecności glukozy w próbkach moczu. Polegało to na dodaniu odczynnika Benedicta (mieszaniny siarczanu miedzi, tiocyjanianu potasu i węglanu sodu) do moczu. Obecność glukozy w moczu powoduje zmianę koloru roztworu. Intensywność zmiany koloru wskazywała na przybliżone stężenie glukozy.
Test Fehlinga:
Podobnie jak test Benedykta, do wykrywania glukozy w moczu stosowano również test Fehlinga, opracowany w latach czterdziestych XIX wieku przez niemieckiego chemika Hermanna von Fehlinga. Polegało to na dodaniu do moczu odczynnika Fehlinga (mieszaniny siarczanu miedzi i wodorotlenku potasu). Gdyby glukoza była obecna, zareagowałaby z jonami miedzi i utworzyła ceglastoczerwony osad tlenku miedziawego.
Metoda Hagedorna-Jensena:
Ta metoda ilościowa, opracowana przez Hansa Christiana Hagedorna i Poula Aage Jensena w latach dwudziestych XX wieku, była stosowana do pomiaru poziomu glukozy we krwi. Polegało to na wytrąceniu białek z próbki krwi za pomocą siarczanu cynku i żelazocyjanku potasu, następnie przefiltrowaniu mieszaniny i analizie przesączu pod kątem zawartości glukozy w procesie miareczkowania mianowanym roztworem nadmanganianu potasu. Ilość nadmanganianu potrzebna do utlenienia glukozy w filtracie wskazywałaby poziom cukru we krwi.
Metoda Somogyi-Nelsona:
Inna metoda ilościowa, opracowana przez Michaela Somogyi i Nelsa Paula Nelsona w latach trzydziestych XX wieku, również polegała na wytrącaniu białek z próbki krwi. W tej metodzie do przesączu dodano roztwór siarczanu miedzi w celu utworzenia kompleksu miedź-glukoza. Następnie kompleks utleniono i ilość zredukowanej miedzi oznaczono poprzez miareczkowanie roztworem zawierającym tiosiarczan sodu. Poziom cukru we krwi można obliczyć na podstawie wymaganej ilości tiosiarczanu.
Te historyczne metody wymagały sprzętu laboratoryjnego, środków chemicznych i wykwalifikowanych techników, przez co oznaczanie poziomu cukru we krwi było trudnym i czasochłonnym zadaniem. Rozwój glukometrów wykorzystujących czujniki elektrochemiczne zrewolucjonizował badanie poziomu cukru we krwi, czyniąc je łatwiejszym, szybszym i bardziej dostępnym dla osób chorych na cukrzycę.
