Dlaczego ciśnienie krwi często pozostaje w pobliżu normy u pacjentów z zespołem nerczycowym?

W zespole nerczycowym obniżone ciśnienie onkotyczne osocza spowodowane masywną utratą albumin prowadzi do wynaczynienia płynu z przedziału wewnątrznaczyniowego do przestrzeni śródmiąższowej, co powoduje hipowolemię. Ta hipowolemia stymuluje układ renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS). Angiotensyna II powoduje zwężenie naczyń, zatrzymanie sodu i zwiększone pragnienie, a wszystkie te czynniki mają tendencję do przywracania objętości wewnątrznaczyniowej, a tym samym do utrzymywania ciśnienia krwi w normalnym zakresie.

Dodatkowo uwalnianie peptydów natriuretycznych w wyniku zmniejszonej perfuzji nerek i zmniejszonego współczynnika filtracji kłębuszkowej (GFR) również przyczynia się do utrzymania ciśnienia krwi poprzez wywoływanie rozszerzenia naczyń i natriurezy. Te mechanizmy kompensacyjne, w tym aktywacja RAAS i uwalnianie peptydu natriuretycznego, często działają wspólnie, aby utrzymać ciśnienie krwi na poziomie zbliżonym do normalnego u pacjentów z zespołem nerczycowym.