Jak zmieniła się dziedzina psychiatrii w ciągu ostatnich 50 lat?
W przeszłości psychiatria w dużej mierze opierała się na psychoanalizie i innych teoriach psychodynamicznych. W ciągu ostatnich 50 lat coraz większy nacisk kładziono na psychiatrię biologiczną, która koncentruje się na roli genetyki, neuroprzekaźników oraz struktury i funkcji mózgu w chorobach psychicznych. Ta zmiana doprowadziła do opracowania nowych leków i metod leczenia chorób psychicznych. Na przykład odkrycie, że brak równowagi serotoninowej odgrywa rolę w depresji, doprowadziło do opracowania selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), klasy leków przeciwdepresyjnych, które pomagają przywrócić równowagę serotoniny w mózgu.
2. Deinstytucjonalizacja
W połowie XX wieku w stanowych szpitalach psychiatrycznych w Stanach Zjednoczonych przebywało ponad pół miliona osób. Z biegiem czasu instytucje te zaczęto postrzegać jako przepełnione i cierpiące na niedobór personelu, w związku z czym narastały obawy co do jakości opieki otrzymywanej przez pacjentów. W efekcie nastąpił ruch w kierunku deinstytucjonalizacji, która odnosi się do procesu zwalniania pacjentów ze szpitali psychiatrycznych i zapewniania im opieki w warunkach środowiskowych. Na tę zmianę złożyło się kilka czynników, w tym rozwój nowych leków umożliwiających osobom chorym psychicznie leczenie poza szpitalem oraz rosnący nacisk na znaczenie wsparcia społecznego i zawodowego w procesie zdrowienia.
3. Zwiększone użycie leków
W ciągu ostatnich 50 lat zaobserwowano również zwiększone wykorzystanie leków w leczeniu chorób psychicznych. Dzieje się tak częściowo dzięki opracowaniu nowych leków, które są skuteczniejsze i mają mniej skutków ubocznych. W rezultacie leki są obecnie podstawową metodą leczenia wielu chorób psychicznych, takich jak schizofrenia i depresja. Na przykład wprowadzenie atypowych leków przeciwpsychotycznych, takich jak klozapina i olanzapina, oznaczało znaczny postęp w leczeniu schizofrenii, ponieważ leki te zmniejszały ryzyko późnych dyskinez, potencjalnie wyniszczającego efektu ubocznego starszych leków przeciwpsychotycznych.
4. Redukcja piętna
W ciągu ostatnich 50 lat znacząco zmniejszyło się piętno związane z chorobami psychicznymi. Wynika to po części z wysiłków zwolenników zdrowia psychicznego, którzy pracowali nad edukacją społeczeństwa na temat chorób psychicznych i kwestionowaniem negatywnych stereotypów. W rezultacie osoby cierpiące na choroby psychiczne częściej zgłaszają się na leczenie oraz prowadzą pełne i produktywne życie.
5. Zwiększona świadomość znaczenia psychoterapii
Chociaż w ciągu ostatnich 50 lat nastąpił zwrot w kierunku psychiatrii biologicznej, wzrosła również świadomość znaczenia psychoterapii w leczeniu chorób psychicznych. Psychoterapia może pomóc osobom cierpiącym na choroby psychiczne zrozumieć ich stan i opracować mechanizmy radzenia sobie. Można ją stosować w połączeniu z lekami, aby zapewnić bardziej kompleksowe podejście do leczenia. Na przykład wykazano, że terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest skuteczną metodą leczenia lęku i depresji.
6. Rozwój praktyki opartej na dowodach
W ciągu ostatnich 50 lat w psychiatrii coraz większy nacisk kładziono na praktykę opartą na dowodach (EBP). EBP odnosi się do wykorzystywania dowodów naukowych do podejmowania decyzji klinicznych. EBP doprowadziło do opracowania nowych wytycznych dotyczących leczenia i poprawy wyników leczenia pacjentów z chorobami psychicznymi.
