Czy osoby z depresją nawiązują kontakt wzrokowy?
Ograniczone zaangażowanie społeczne: Depresja może prowadzić do zmniejszenia zainteresowania interakcjami społecznymi, w tym nawiązywaniem kontaktu wzrokowego, który jest istotną częścią komunikacji społecznej.
Utrata zainteresowań i przyjemności: Anhedonia, utrata zainteresowania lub przyjemności w czynnościach, które kiedyś sprawiały przyjemność, jest częstym objawem depresji. Może to rozciągać się na interakcje społeczne, prowadząc do zmniejszenia motywacji do nawiązania kontaktu wzrokowego.
Upośledzenia funkcji poznawczych: Depresja może wpływać na funkcje poznawcze, w tym koncentrację, uwagę i pamięć. Może to utrudniać utrzymanie kontaktu wzrokowego podczas rozmowy.
Zachowanie polegające na unikaniu: Niektóre osoby cierpiące na depresję mogą angażować się w zachowania unikowe, aby poradzić sobie z cierpieniem emocjonalnym. Może to obejmować unikanie kontaktu wzrokowego w celu złagodzenia uczucia niepokoju społecznego lub dyskomfortu.
Niska samoocena: Osoby z depresją mogą doświadczać niskiej samooceny i poczucia bezwartościowości. Może to sprawić, że poczują się skrępowani lub zawstydzeni, co jeszcze bardziej zmniejszy ich skłonność do nawiązywania kontaktu wzrokowego.
Negatywna samoocena: Osoby cierpiące na depresję często mają negatywną samoocenę i mogą wierzyć, że inni oceniają ich negatywnie. Może to sprawić, że niechętnie nawiążą kontakt wzrokowy ze strachu przed odrzuceniem lub krytyką.
Ograniczony kontakt wzrokowy nie jest jednak objawem wyłącznie depresji i może być również powiązany z innymi schorzeniami, normami kulturowymi lub osobistymi preferencjami. Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, doświadczacie uporczywych objawów depresji, ważne jest, aby zwrócić się o profesjonalną pomoc do specjalisty zdrowia psychicznego w celu dokładnej diagnozy i odpowiedniego leczenia.
