Jak sikają sparaliżowani ludzie?

Istnieją różne metody oddawania moczu przez osoby sparaliżowane, w zależności od poziomu i ciężkości paraliżu. Oto kilka typowych metod:

Cewnikowanie okresowe: Jest to najczęstsza metoda stosowana przez osoby sparaliżowane. Cewnik, będący cienką, elastyczną rurką, wprowadza się do cewki moczowej (rurki odprowadzającej mocz z pęcherza na zewnątrz ciała) w celu odprowadzenia moczu z pęcherza. Metoda ta pozwala na kontrolowane i zaplanowane opróżnianie pęcherza, zmniejszając ryzyko infekcji dróg moczowych (UTI) i innych powikłań.

Cewnik założony na stałe: W niektórych przypadkach może być zalecany cewnik założony na stałe. Ten rodzaj cewnika wprowadza się do cewki moczowej i pozostawia na miejscu na dłuższy okres, zwykle od kilku tygodni do miesięcy. Jest powszechnie stosowany u osób z poważniejszym paraliżem lub u tych, którzy nie są w stanie wykonywać okresowego cewnikowania.

Cewnik nadłonowy: Cewnik nadłonowy wprowadza się przez małe nacięcie wykonane w podbrzuszu bezpośrednio do pęcherza. Stosuje się go u osób mających trudności z cewnikowaniem cewki moczowej lub u osób, u których występują pewne schorzenia uniemożliwiające cewnikowanie cewki moczowej.

Cewnik zewnętrzny (cewnik prezerwatywy): Metoda ta polega na umieszczeniu na penisie osłony lub urządzenia przypominającego prezerwatywę w celu zebrania moczu. Jest powszechnie stosowany u mężczyzn mających trudności z ręcznym oddawaniem moczu lub cierpiących na nietrzymanie moczu.

Manewr Crede’a: Manewr Credé to technika manualna stosowana w celu wspomagania opróżniania pęcherza. Polega na uciskaniu podbrzusza powyżej kości łonowej w celu ułatwienia przepływu moczu. Metodę tę można stosować w połączeniu z innymi metodami, takimi jak cewnikowanie przerywane.

Specyficzny sposób oddawania moczu u osoby sparaliżowanej zależy od jej indywidualnych potrzeb i możliwości i powinien zostać ustalony w konsultacji z pracownikiem służby zdrowia, np. urologiem lub fizjoterapeutą.