Które kości barkowe będące nieruchomymi punktami przyczepu nazywane są przyczepami?

W kontekście barku termin „wstawienie” odnosi się do punktów przyczepu, w których mięśnie przyczepiają się do kości i powodują ruch. Punkty te nazywane są przyczepami, ponieważ mięsień przyczepia się do kości, umożliwiając mu pociągnięcie kości i wytworzenie ruchu.

Staw barkowy powstaje w wyniku połączenia kości ramiennej (kości ramienia), łopatki (łopatki) i obojczyka (obojczyka). Mięśnie przyczepiają się do tych kości, aby kontrolować ruch barku.

Na przykład mięsień naramienny, który odpowiada za odwodzenie (odsuwanie się od ciała) ramienia, ma swój początek (punkt przyczepu) na obojczyku i łopatce i przyczepia się do kości ramiennej. Kiedy mięsień naramienny kurczy się, ciągnie kość ramienną na zewnątrz, powodując porwanie barku.

Ta sama zasada dotyczy innych mięśni ramion, takich jak biceps i triceps brachii oraz mięśnie stożka rotatorów. Każdy mięsień ma swoje specyficzne miejsce pochodzenia i punkty przyczepu, które określają kierunek i zakres ruchu, jaki może wytworzyć.

Dlatego w kontekście barku przyczepy to punkty przyczepu, w których mięśnie łączą się z kościami i generują ruch, a nie punkty, które się nie poruszają.