Co zrobił Joseph Goldberger, aby dostarczyć dowodów na związek między pelagrą a odżywianiem?

Pellagra przez długi czas uważano ją za chorobę zakaźną, ale Joseph Goldberger postanowił udowodnić, że jest inaczej. W 1915 roku amerykańska służba zdrowia publicznego wyznaczyła Goldbergera do zbadania ogniska pelagry na obszarach wiejskich stanu Mississippi. Wkrótce podejrzewał, że choroba ma związek z dietą i zaczął przeprowadzać serię eksperymentów.

On i jego koledzy mieszkali z tymi samymi rodzinami, które cierpiały na pelagrę i jedli dokładnie to, co oni. Mimo bliskiego kontaktu z osobami chorymi na pelagrę, sami nie zachorowali, ponieważ ich dietę uzupełniano świeżymi warzywami, mlekiem, jajami i mięsem. Kiedy ochotnicy niezależni od pelagry stosowali tę samą dietę co osoby dotknięte chorobą, u nich również rozwinęła się pelagra. Sugerowało to, że dieta odgrywała rolę w wywoływaniu pellagry, a nie zakażeniu.

Goldberger doszedł do wniosku, że pelagra to choroba spowodowana niedoborem określonych składników odżywczych, a w szczególności brakiem niacyny. Odkrycie to miało głęboki wpływ na zdrowie publiczne, ponieważ utorowało drogę do opracowania skutecznych metod leczenia i środków zapobiegawczych przeciwko pelagrze.